Ir al contenido principal

A HISTORIA DE CELSO

Celso naceu en Vigo e estivo boa parte da súa infancia viaxando por toda España e cambiando de localidades por mor do traballo de seu pai. Isto e segundo el asegura, marcou moito a súa forma de ser hoxe en día e a ser desde ben pequeno un home independente e loitador.

Pai de dous fillos e entregado especialmente á educación e crianza do seu fillo maior con TDAH, xa tivo que desafiar moitas batallas para poder asegurarlle a mellor calidade de vida solicitando incluso unha excedencia no seu traballo habitual durante 13 anos.

Nun control médico laboral diagnosticáronlle diabetes e anos despois a enfermidade renal crónica manifestouse na vida de Celso. Actualmente leva xa 4 anos en hemodiálise no Hospital Quirón da Coruña e asegura orgulloso ter botado preto de 8 anos en entrar neste tratamento levando unha dieta “estrita e ao pé da letra” durante todo o tempo que estivo na consulta ERCA, momento no cal coñeceu a Alcer e se fixo socio da entidade. O avance da diabetes implicou que tivesen que sacarlle parte da perna esquerda e que actualmente estea loitando con problemas de vascularización da perna dereita, supondo para el unha nova loita, neste caso vencellada á eliminación das barreiras arquitectónicas do seu domicilio actual. Celso tivo a sorte de contar co apoio e empatía da súa veciñanza aínda que asegura ter pasado máis dun ano pechado na casa sen poder sair pola falta de accesibilidade do seu edificio. Agora desprázase coa axuda dunha cadeira de rodas eléctrica que lle devolveu a independencia que desexaba, asegurando “non me gusta depender de ninguén e quero estar o mellor posible nas miñas circunstancias”.

Pero máis aló da diabetes, da enfermidade renal e da ampla historia de Celso, a súa vida sempre estivo vencellada ao deporte e en especial ao deporte náutico. Durante anos practicou pesca submarina, ten a licencia de patrón deportivo e foi Comisario Xeral de Moto Náutica. Incluso desde que comezou cos problemas de mobilidade seguiu realizando esta práctica deportiva mediante diferentes adaptacións e na actualidade pertence á Real Federación Gallega de Motonáutica.

Afeccionado á fotografía, recibiu un premio nacional no ano 1976...e máis aló da súa profesión como electricista, foi guionista en Cope Vigo nun programa vencellado á inclusión social das persoas con diversidade funcional durante a ditadura franquista.

Hoxe en día Celso forma parte activa de Alcer Coruña e agradece a labor de información que a entidade dirixe no dia a día ás persoas con enfermidade renal .

 







Comentarios

  1. Historias reais como a do compañeiro Celso son as que ensinan a vivir para facer unha realidade mellor. Grazas, Celso, por facer de faro; grazas ás Vivencias compartidas de Alcer Coruña por ofrecernos ser participes de historias de vida,

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Entradas populares de este blog

O CARNÉ DE CONDUCIR EN PERSOAS CON ERC. O RELATO DE JESÚS DE LA IGLESIA

  Chámome Jesús de la Iglesia. Resido en Cacheiras (Teo). Teño 65 anos, son licenciado en dereito, ex-abogado especializado en proxectos do desenrolo rural e concentración parcelaria e persoa con enfermidade renal crónica avanzada en estadío 4 A2 con seguimento na unidade ERCA do CHUS. O que vos vou relatar aconteceu en abril deste ano, cando acudín a un psicotécnico de Santiago de Compostela para renovar o meu carné de conducir. Na primeira visita, a médico que me atendeu informoume que perdera un pouco de agudeza visual e que tería que corrixir a gradación das miñas gafas. Resolto o problema, despois de acudir á miña óptica habitual, volvín de novo ao centro de recoñecemento e esta vez a profesional preguntoume polas miñas doenzas e enfermidades, informándoa detalladamente da miña patoloxía renal, do estadio da miña enfermidade. que non me estaba dializando e que me atopaba asintomático facendo vida normal sen verme incapacitado para a condución do meu vehículo de uso particula...

MAXI, UN CAMIÑO DE 22 ANOS POLA ENFERMIDADE RENAL

Vicenta Maximina (ou Maxi, como a coñecemos todas e todos) é usuaria na actualidade na unidade de hemodiálise de Diaverum Santiago de Compostela e veciña do concello de Negreira. "Divertida, con carácter e moi clara", así se define ela! Traballou de costureira de solteira, deixouno cando se mudou ao País Vasco tras casar e retomou a súa profesión ao voltar 17 anos despois. Loitadora e independente decidiu formar parte dunha Cooperativa de costureiras que cosían roupa para Zara no ano 1991, onde traballou ata que tivo o diagnóstico de enfermidade renal.   Leva nada máis nin nada menos que 18 anos en hemodiálise "comecei un 15 de xullo, polo día do Carme na clínica de Souto Boo, situada na Rúa Xeneral Pardiñas da cidade compostelá" tras 3 sesións no antigo Hospital de Galeras. Comenta que os seus inicios foron cheos de medo, incertidume e moita falta de información sobre a enfermidade renal, a diálise e todo o que esta nova vida que lle viña por diante iba supor. Aínd...