Chámome Jesús de la Iglesia. Resido en Cacheiras
(Teo). Teño 65 anos, son licenciado en dereito, ex-abogado especializado en
proxectos do desenrolo rural e concentración parcelaria e persoa con
enfermidade renal crónica avanzada en estadío 4 A2 con seguimento na unidade
ERCA do CHUS.
O que vos vou relatar aconteceu en abril deste
ano, cando acudín a un psicotécnico de Santiago de Compostela para renovar o
meu carné de conducir. Na primeira visita, a médico que me atendeu informoume
que perdera un pouco de agudeza visual e que tería que corrixir a gradación das
miñas gafas. Resolto o problema, despois de acudir á miña óptica habitual,
volvín de novo ao centro de recoñecemento e esta vez a profesional preguntoume
polas miñas doenzas e enfermidades, informándoa detalladamente da miña
patoloxía renal, do estadio da miña enfermidade. que non me estaba dializando e
que me atopaba asintomático facendo vida normal sen verme incapacitado para a
condución do meu vehículo de uso particular. Non obstante, solicitoume a entrega
do último informe médico da miña revisión en ERCA. Xa nunha terceira cita,
entregueille o informe solicitado e despois de lelo con detemento, a
profesional coméntame que sentíndoo moito e á vista do estadio de enfermidade
no que me atopaba, teríaa que proporme como non apto, acolléndose ao que
especifica o protocolo vixente de avaliación de condutores. Comuniqueille ao
que meu xuízo a única opinión válida para avaliar as miñas aptitudes
psíquico-físicas sería a da miña nefróloga por coñecer o meu historial médico e
o curso clínico da miña enfermidade nos últimos 30 anos e en consecuencia
quedei de aportarlle un informe médico do servizo de nefroloxía. Pasados uns
días, entregueille o devandito informe favorable emitido polo especialista,
certificando a inexistencia de impedimento para a condución dun vehículo de uso
particular e, a pesar disto, no centro psicotécnico declaráronme como non apto
para conducir. Co documento emitido, dirixinme á Xefatura de Tráfico de
Santiago e solicitei unha revisión médica na inspección sanitaria da
Consellería de Sanidade, onde valorando os informes médicos favorables do
Servizo de Nefroloxía me declararon finalmente apto e puiden recuperar o meu
carné de conducir por un período de vixencia dun ano.
Desde o comezo do proceso ata o momento no que
me declararon apto, transcorreron máis de tres meses, nos que me vin
imposibilitado para conducir o meu coche, cos problemas de mobilidade que isto
implica para realizar as actividades cotiás.
Quero resaltar que efectivamente o Real Decreto
818/2009, do 8 de maio, polo que se aproba o Regulamento Xeral de Condutores,
no seu anexo IV Apartado 6º, ao tratar o sistema renal, establece un criterio
restritivo para avaliar as aptitudes psicofísicas requiridas para obter ou
prorrogar a vixencia do permiso de conducir.
Na mesma liña, o protocolo de exploración
médico-psicolóxica para centros de recoñecemento de condutores (CRC),
actualizado no ano 2022 e elaborado pola Dirección Xeral de Tráfico, a
Dirección Xeral de Saúde Pública e a Sociedade Española de Medicina de Tráfico
(en coordinación con outras institucións científicas); na avaliación específica
do sistema renal establece, en función do noso filtrado glomerular, a etapa 3b
como límite a partir do cal o risco vial impide ser apto para conducir polas
manifestacións cardiovasculares, gastrointestinais, metabólicas, neurolóxicas e
musculoesqueléticas que acompañan a este deterioro. Non hai estudos científicos
rigorosos que amosen unha evidencia clara en canto a un maior risco vial en condutores
con enfermidade renal crónica respecto da poboación sa, pero si é certo que a
ERC en fase terminal pode asociarse a unha serie de alteracións que provocan
unha diminución importante na capacidade de conducir. Neste senso, o informe
médico do profesional de nefroloxía que segue o curso da nosa doenza é
fundamental para determinar as capacidades e aptitudes á hora de conducir un
vehículo de motor, sen poñer en risco a seguridade vial.
Por último, é necesario sinalar que a
enfermidade renal crónica leva vencellados diferentes graos de discapacidade,
dependendo da etapa na que nos atopemos (ERCA, hemodiálise, diálise peritoneal,
etc), cos dereitos e beneficios sociais derivados de cada situación. Con
respecto a isto, a Directiva 2006/126/CE do Parlamento Europeo e do Consello,
do 20 de decembro do 2006; recoñece como dereito básico das persoas o acceso e
uso do transporte privado para favorecer a mobilidade cidadá. Con respecto ao
permiso de condución, pon de manifesto a importancia dos medios de transporte
individual, destacando a necesidade de adoptar disposicións específicas que
favorezan o acceso das persoas con discapacidade física á condución de
vehículos sempre que a persoas posúa os coñecementos, aptitudes e
comportamentos que permitan conducir con seguridade.
Comentarios
Publicar un comentario